Boekpresentatie Beer en Faas was een feest

Op woensdag 8 februari is het nieuwste kinderboek, Beer en Faas en de stalen oppas, van onze docent Anke Kranendonk verschenen! Om dit te vieren was er  een boekpresentatie in boekhandel Paagman, en de Schrijversacademie was hierbij aanwezig.

Het was bijna drie uur. Ouders en oppassers namen plaats op gekleurde krukken samen met hun kinderen. Na een aankondiging liep auteur Anke Kranendonk het podium op.

Met vol vertrouwen interacteerde ze met het publiek. Heel indrukwekkend omdat het grootste deel van het publiek uit vierjarigen bestond. Ze bracht tweelingbroers op het podium, las twee hoofdstukken van haar boek voor, en een muzikant zong een pakkend nummer speciaal geschreven voor deze gelegenheid.

Na de presentatie was er tijd om Anke en Esther Leeuwerik, de illustrator, te begroeten, en nog een gesigneerd boek te ontvangen. Verder heeft Anke een paar vragen van ons beantwoord.

Wat is de inspiratie achter Beer en Faas en de stalen oppas?

Ik ken tweelingen. En één tweeling in het bijzonder heeft model gestaan voor deze verhalenbundel. Tweelingen vind ik uitermate fascinerend: ze zijn altijd met elkaar verweven, de dynamiek tussen de twee is altijd sterk en intens. En dan de verwarring: niemand weet wie wie is, dus krijg je voortdurend een andere identiteit toebedeeld, namelijk die van je tweelingbroer of -zus.

Hoe bent u op het idee van dit verhaal gekomen?

Ik ken een tweeling en hun oppas. Zij was de enige die de mannen de baas was. Bij andere oppassers zeiden de jongens keihard: ‘Ga weg!’ Ik heb de mannen geobserveerd, de oppas, heb me ingeleefd in de personages en in mezelf gezocht naar de energie die de oppas ook had/heeft.

Welk karakter spreekt u het meeste aan?

Tsja, ik leef me altijd in, in alle personages. Dus met allen heb ik wel een klik. Maar het adremme, de helderheid, vrolijkheid en liefde van de oppas vind ik wel heel fijn!

Welke lessen denkt u dat kinderen van dit verhaal zullen leren?

Een tweeling is niet één mens, maar zijn twee totaal verschillende mensen ook al lijken ze uiterlijk heel erg op elkaar.

En… een beetje vrolijkheid in het leven doet ieder goed.

Welke schrijvers hebben uw werk beïnvloed?

Veel: Guus Kuijer, Annie MG Schmidt, Sjoerd Kuyper, Rindert Kromhout, Pim Lammers, etc.

U schrijft al lang kinderboeken. Komt u nog uitdagingen tegen? En zo ja, waarom?

Altijd, bij elk boek! De juiste toon te vinden, het juiste verhaal te pakken te krijgen, telkens begin je van voren af aan en is het een hele zoektocht.

Heeft u nog een gouden tip voor aspirant-kinderboekenschrijvers?

Veel lezen, klassiekers en de meest moderne. En observeren, de hele dag.

 


Lees de vorige blog: De 2 winnaars van de ‘Moedertje lief’ schrijfwedstrijd

Lees de laatste blog van Docent Anke Kranendonk: Vrij schrijven

Ga terug naar het overzicht van alle blogs

Vrij schrijven – Anke Kranendonk

Free writing

‘Nieuwe opdracht,’ zeg ik elke cursus tegen de studenten. Free writing wordt het
genoemd, maar ik hou ervan om het Nederlands in ere te houden.
Iedereen doet het braaf, en als ik daarna vraag hoe het was, wordt er volmondig
geantwoord dat het heel leuk was en verrassend.
‘Is een heel goede oefening,’ zeg ik met een ernstig gezicht, al of niet door het
Zoomscherm heen. ‘Ik kan het jullie aanraden, is eigenlijk ook een goede meditatie.’
Zelf doe ik het niet. Een beetje ’s ochtends vroeg voor de vuist weg gaan zitten
schrijven, ik heb wel wat beters te doen. Namelijk schrijven.

Totdat ik dacht: weet je wat, ik doe eens mee. Ik fantaseerde er op los, hield mijn pen
op het papier en schreef maar raak. De ene onzinzin na de andere. Leuk dat het
was! En de tijd ging snel! Veel sneller dan als ik zit te schrijven, voor het echie.

Een week later kreeg ik de vraag of ik een kort verhaal wilde schrijven. Ik pakte mijn
onzin stukje erbij en dacht: zal ik kijken of ik hiermee…?
Maar wie dan en wat en waarom en waar en wat voelt ie en hoe ziet ie eruit en wat
wil hij en wat allemaal nog meer?
Deze zaken bedacht ik op mijn eigen meditatiemanier, wandelend in de duinen.
Thuisgekomen pakte ik een blocnote en pen, zette de wekker op tien minuten en
begon te schrijven. Dat is de enige opdracht die ik mezelf heb gegeven: Je verdeelt
het verhaal in stukken, je weet het begin en het eind, je kent je personages en nu
laat je komen wat er komt. In tien minuten. En de volgende dag weer en weer. En als
je de smaak te pakken hebt, doe je meerdere tien minuten op een dag. Tot je genoeg
stukjes hebt.
Ik heb ze achter elkaar gezet, mooie lassen gemaakt, wat geschaafd en verbeterd en
zie eens aan: Mijn korte verhaal is klaar. In de zomer verschijnt het in een zonnige
verhalenbundel.
Leve het vrije schrijven

 


Meer over Anke Kranendonk: klik hier

Lees de laatste blog van onder andere Anke over schrijftips: Schrijftips per genre door onze docenten

Ga terug naar het overzicht van alle blogs