Een boekpresentatie - door Ginny Krijgsman
De zaal van Podium Mozaïek in Amsterdam Sloterdijk zit vol genodigden. Op het podium zit Hetty Kleinloog, auteur van Volle bloei, samen met Dieuwertje Blok die haar interviewt over haar debuutroman. Ik zit in de donkere, gevulde zaal. Naast mij zit D. Al 30 jaar zijn we bevriend. Ik en ook zij hebben een beetje last van de warmte. Of is het een opvlieger?
Volle bloei
Overal rijpheid. Een tuin vol met rozen. Een nest van merels tussen de struiken. Toeval bestaat niet. Een paar dagen voor de boekpresentatie gaat de telefoon. Onbekend nummer, en ik neem geen onbekende nummers op. Maar ik ben gestart als ondernemer, dus.. Ik neem op en heb de Schrijversacademie aan de lijn. Ik ben uitgekozen om de gesigneerde versie te ontvangen van de roman Volle bloei van Hetty Kleinloog. Ik ben blij verrast. Ook blij dat ik iets gewonnen heb, dat voelt altijd goed. Als super Truus de mier met veel toverballen in de lucht zoekt mijn brein naarstig of ik aanwezig kan zijn op vrijdag 8 juni en ook belangrijk of vriendin D. waaraan ik het boek wil geven mee kan gaan. Volle bloei gaat over vriendschap. Over vijf vriendinnen op leeftijd, die vooruit kijken in plaats van de balans opmaken van hun tot dan toe geleefde leven. Neen, deze vrouwen beleven! Het zijn vrouwen die de creatieve geest in zichzelf alle ruimte geven. Ouder, wijzer, speelser (OWS). Ik app D. om te zeggen dat ik een uitnodiging ontvangen heb en vraag of ze meegaat naar de boekpresentatie. Ze reageert enthousiast. Ik geef door aan Sanne van de Schrijversacademie dat we van de partij zijn. Blij als een ei stuiter ik door mijn huis.Hieper de pieper
De ochtend van de feestelijke dag zit ik om kwart voor 5 klaarwakker in mijn bed. In plaats van mijn sociale media te raadplegen, besluit ik mijn Dru-Yoga oefeningen te doen. Afrondend met een korte meditatie. Buiten kwetteren vogels aanstekelijk. Ik voel de behoefte naar buiten te gaan. Die gedachte wuif ik weg, maar nog voordat ik er erg in heb, sta ik buiten met mijn Nordic Walking stokken. Manlief ligt op een oor. Ik app ‘bn gn wndln’. Onderweg kom ik vier hazen en een fazant tegen. Een van de hazen springt op 4 meter afstand een stuk met me mee. Ik waan mij Alice in Wonderland. Op een rotonde dirigeer ik, bezorgd voor een aanrijding (er is geen auto te zien), twee ganzen met jong naar de kant. Even zie ik mijzelf lopen. Een vrouw met stokken en een grijns van oor tot oor op haar gezicht. Ik heb gewonnen en ga naar de boekpresentatie! Thuisgekomen besluit ik in mijn voortuin de Griekse Mythen en Sagen te herlezen. Het ontstaan van de wereld. De chaos waarin alle elementen aanwezig zijn. Alles is aanwezig. De wind aait mijn armen, mijn blote voeten worden gekieteld door het gras. Ik zucht en zak in de moederschoot. Volle bloei, wat een leuk titel. Ik word er nu al blij van nog voordat ik een letter heb gelezen.
Podium Mozaïek
Als ik op weg ben naar de trein zie ik een vrouw lopen met een tas van Intratuin waarop staat ‘ik sta in volle bloei’. D. en ik stappen Podium Mozaïek binnen. Het is er levendig. Mijn ogen zoeken Caroline de la Fuentes, manager van de Schrijversacademie. Ik zie haar niet. Belangstellend neem ik de omgeving in mij op. Al gauw zie ik Hetty Kleinloog. Ze straalt in haar prachtig kleurrijke gele jurk. Ze ziet er fantastisch uit. Het publiek loopt de trap op naar de zaal. Hier opent Karin Dienaar van Uitgeverij Marmer de avond. In de veronderstelling dat ik mijn prijs na afloop gesigneerd zal ontvangen zit ik te genieten. Totdat ik “Wij van de schrijversacademie hebben een prijsvraag uitgezet en de winnaar hiervan is … kom maar naar voren Ginny”, hoor zeggen. Ik struikel over mijn eigen voeten bijna van de trap en sta ineens in het volle licht op de bühne naast Caroline en Hetty. Ik spreek een aantal zinnen ter ere van mijn vriendschap met D. die al 30 jaar duurt en hopelijk nog lang meegaat, bedank voor het cadeau en met buit ga ik blij terug naar mijn plaats. Wat mij ontroerde die avond was onder meer dat Hetty Kleinloog haar debuutroman aan haar aanwezige moeder overhandigde. Niet haar respectabele leeftijd ontroerde mij, maar dat haar moeder nog zo geïnteresseerd in alles is. Hetty zei dat ze zelfs de naam van de drummer van Blof wist. Ik niet eens, en op onze bruiloft was: ‘Dansen op zee’ ons lied. Het andere was dat D. zorgzaam als altijd Uber bestelde anders hadden we de trein gemist en Hetty iets zei over ‘niet meer kunnen morsen met de tijd’, ik knoop het in mijn oren ‘speel, dans, geniet, omarm’. De dag startte goed en ik eindigde nog steeds dronken van zoveel liefde in mijn heerlijke bed. Een creatieve geest neemt het spel serieus. Ik ga serieus spelen en mors geen tijd (meer)!