Nummer 1 schrijfwedstrijd - Dennis Biesma
Tot in de sterren
Lieve Manon,Ik doe nu even alsof het precies zes jaar en een dag geleden is. De dag voordat jij zelfmoord pleegde. Wat ik je toen had moeten vertellen en wat ik je nu graag alsnog wil vertellen, is dat het oké is. We hoeven inderdaad geen haast te maken en ik kan ermee leven als we het nog even geheim houden. Richting je ouders zal ik een gewone vriendin zijn. Als we over straat lopen zal ik niet meer van je vragen om mijn hand vast te houden. We kunnen onze momentjes ook plannen. Bij mij op de zolderkamer of misschien als we samen een keer een weekend weg kunnen gaan. Je wilde toch graag naar Berlijn? God, ik zou er zoveel voor over hebben om zelfs alleen dat éne weekend nog met jou te kunnen doorbrengen.
Het was oneerlijk om mijn persoonlijke situatie op jou te projecteren en te verwachten dat je net als ik zulke drastische beslissingen zou nemen. Voor mij kostte het jaren. Waarom zou ik er in hemelsnaam ervan uit mogen gaan dat ik jou zou kunnen dwingen om die stap te nemen? Nooit, maar dan ook echt nooit, had ik je moeten vragen om te kiezen tussen mij en je ouders. Ook al houden ze je al jaren krampachtig in de kast, het blijven je ouders.
Je moeder is trouwens nog steeds enorm boos op mij. Ze verwijt het mij. Een jaar geleden had ik ook een brief op je graf achtergelaten. Toen ik wegliep zag ik haar in de verte aan komen lopen, traditioneel in het zwart gekleed en volgens mij in precies dezelfde outfit als die ze op jouw begrafenis droeg. Ze verscheurde mijn brief meteen toen ze hem zag. Ik ben later teruggegaan om de stukjes papier bij elkaar te rapen en diezelfde avond heb ik ze in een wensballon naar de sterren gestuurd. Ik hoop dat je mijn zoetsappige gedicht nog enigszins mooi kon vinden.
Ik mis je en het lijkt ook niet minder te worden. Je komt nog steeds voor in mijn dromen. Vorige week lag je ineens weer naast mij met je pretoogjes. En ik zou zweren dat jij mij vanuit het universum achtervolgt. Het maakt echt niet uit waar ik tegenwoordig een bagel met zalm en roomkaas bestel, maar er zitten altijd kappertjes op. Jij had er een gruwelijke hekel aan, maar je vond het zo leuk om mij te zien genieten. Ben jij dat echt? Zit je stiekem daarboven naar mij te lachen? Het zou echt weer iets voor jou zijn. Niet gelovig zijn en dan toch vanuit een hiernamaals jezelf op deze manier aan mij laten zien.
Drie maanden geleden heb ik mijn studie afgerond. Jij zei altijd dat ik moest gaan studeren en ik heb het gedaan. Wees alsjeblieft trots op mij. Op de uitreiking droeg ik de ketting die je aan mij had gegeven. Zo kon je er toch nog een beetje bij zijn.
Ik hou van je. Tot in de sterren.
- Laartje
Lees hier de brief van de nummer 2: Lieve dochter - Marianne Nijhuis
Lees hier de brief van de nummer 3: Lieve Sammie - Ingrid Oosten
Meer informatie over de schrijfwedstrijd
Ga terug naar het overzicht van alle blogs