Schrijfhuisje Volle bloei (1) door Hetty Kleinloog
Je bent Amsterdamse in hart en nieren of je bent het niet. Maar toch, maar toch...
Eten zwanen kikkers? Dat vraag ik me af als ik op een steiger voor mijn nieuwe tuinhuisje het uitzicht over de polders bewonder. Een kikker zwemt in schoolslag voorbij, de vogels fluiten en ik ben intens gelukkig met mijn houten schrijfpaleis op een stukje grond van 400 m2.
Ik moet er even bij vertellen dat ik geboren en getogen Amsterdamse ben en in hartje Jordaan woon, op één hoog in de smalle Boomstraat-zonder boom. Ik moet de deur uit om te kunnen zien wat voor weer het is. Als ik in mijn werkkamer zit te schrijven zie ik aan de overkant een huis met een gevelsteen met een ster, een kroon en ‘1668’. Vanuit mijn raam zie ik groepen Japanners, honden, fietsen, soms zelfs een koets met toeristen, hier en daar een gezellige buurvrouw, maar nooit een wolkenlucht. Je hoort me niet klagen. Je bent Amsterdamse in hart en nieren of je bent het niet. Maar toch, maar toch...
Huisje, privacy, rust
Een paar maanden geleden snakte ik ineens naar natuur. Niet zomaar natuur, maar míjn natuur, waar ik verstand van zou krijgen. Een klein huisje op een paradijselijke stek, op en top geschikt voor het schrijven van mijn volgende roman.
Volle bloei, dat vanaf 8 juni in winkel ligt (!), heb ik geschreven op Sardinië, in de Algarve, in een heuse ‘kluis’ in een klooster in Brugge en in Callantsoog. Ik móet de deur uit om de afzondering te vinden om ‘grootsche’ dingen op papier te kunnen zetten. Dat klinkt vreselijk aanstellerig, ik weet het, maar ik heb het mezelf aangepraat en ik kom er niet meer vanaf. Rust, afzondering, geen afleiding: mijn vereisten om te kunnen creëren.
“Ik schrijf zelfs in de trein,” hoorde ik Arnon Grunberg in Kijken in de ziel vertellen. Ik dacht: natuurlijk, de ware auteur kan het overal. Mijn vader vertelde mij als kind al over Multatuli, die in de vrieskou op een zolderkamertje met bloemen op de ruiten met een potloodstompje de Max Havelaar schreef. Dát was het echte schrijverschap.
Met dit in mijn achterhoofd sprak ik mezelf streng toe, greep me bij de kraag en kwakte me voor mijn computer. En nu schrijven, jij. Tien procent inspiratie en negentig procent transpiratie, weet je nog? Niet piepen, typen!
Ik tikte de titel van mijn tweede roman. Volle kracht. Zo, dat stond. De wasmachine in de bijkeuken sloeg af, hoorde ik. De was moest in de droger, dat kon niet wachten. Ik ging weer zitten. Er werd aangebeld. Of ik een pakje van de buren wilde aannemen. Dat is fijn, een schrijver als buurvrouw. Die is altijd thuis. Ik ging weer zitten. De huistelefoon rinkelde. Alleen mijn moeder (94) belt nog op mijn huistelefoon. Na ons gesprek “Heb je Hendrik Groen gezien? Enig hè?” nam ik voor de derde keer plaats en... typte de zoekopdracht: huisje, privacy, rust.
v.o.l.l.e.b.l.o.e.i.
In Het Groene Hart, op slechts dertig minuten rijden van Amsterdam, staat een stulpje, dat ik sinds vorige week de mijne mag noemen. Ik heb tien houten letters gekocht die ik in alle kleuren ga schilderen en op de wand wil schroeven: v.o.l.l.e.b.l.o.e.i. Mijn schrijfhuisje Volle bloei.
De knoppen van de populieren en de rododendrons staan op het punt om open te barsten, narcissen, blauwe druif en hyacinten kleuren en geuren, in de verte rent een konijn waarvan me verteld is dat het een haas is, klapwiekende zwanen vliegen verliefd voorbij.Daar zit ik tussen, in het zonnetje, genietend van het uitzicht. Mijn groene hart klopt kalm en ik neem me voor me meer in zwanen en kikkers te verdiepen. En dat boek? Dat boek komt er. Afzondering, rust en een leeg, leeg hoofd.
De kikker die rustig terug zwemt – intrekken, spreid, sluiten – heeft er vertrouwen in. Hij zegt: “Kwaak kwaak”. Dat betekent: “Goed gedaan, schrijver.” Voor de zekerheid waarschuw ik hem voor de zwaan en ik roep dat ik het met hem eens ben. Goed gedaan. Kwaak.
Over Hetty Kleinloog
[caption id="attachment_6769" align="alignright" width="226"]
Foto door: Hadewych Veys[/caption]Hetty Kleinloog is auteur, scenario – en toneelschrijver, tekstdichter, dramadocent en regisseur. Na haar opleiding aan de theaterschool heeft ze gewerkt als creatief leider, auteur, regisseur en tekstdichter. Sinds 2000 schrijft Hetty televisiedrama en werkt ze als dialoogschrijver, storyliner en eindredacteur mee aan tv-series als ONM, Lotte, Spangas, Malaika, Tita Tovenaar, GTST, De Spa en Kameleon. Daarnaast schrijft Hetty liedteksten voor diverse muziektheatervoorstellingen en heeft ze plots en dialogen geschreven voor Jan, Jans & de kinderen. Volle bloei is haar romandebuut.